Skutki podania surowicy u koni
Kliniczne, biochemiczne i histologiczne skutki śródstawowego podania autologicznej kondycjonowanej surowicy u koni z eksperymentalnie wywołaną chorobą zwyrodnieniową stawów.
Cel:
Ocena kliniczna, biochemiczna i histologiczna wpływu śródstawowego podania autologicznej kondycjonowanej surowicy (ACS) w leczeniu eksperymentalnie wywołanej choroby zwyrodnieniowej stawów u koni.
Zwierzęta:
16 koni.
Procedura:
Choroba zwyrodnieniowa stawów została wywołana artroskopowo w stawie nadgarstka u wszystkich koni. Pierwszej grupie 8 koni podawano placebo, zaś drugą grupę 8 koni leczono ACS. Koniom aplikowano odpowiednio 6ml roztworu PBS i 6ml ACS w zaatakowany osteoartrozą staw w następujących dniach: 14, 21, 28 i 35. Kontrola badania dokonywana była co dwa tygodnie i obejmowała kliniczną ocenę stanu kulawizny oraz analizę płynu stawowego. Całościowe badanie patologiczne i histologiczne chrząstki oraz fragmentów błony maziowej miało miejsce podczas sekcji.
Wyniki:
Nie zaobserwowano żadnych zdarzeń niepożądanych związanych z leczeniem. U koni, które otrzymywały ACS, odnotowano znaczącą kliniczną poprawę stanu kulawizny, w przeciwieństwie do koni otrzymujących placebo. Wśród stawów zaatakowanych osteoartretyzmem, leczenie ACS istotnie zmniejszyło rozrost błony maziowej w porównaniu ze stawami, na które działano placebo. Ponadto u koni, którym podawano ACS obserwowano mniej uszkodzeń w postaci chondromalacji chrząstki (less gross cartilage fibrillation) i krwawień z błony maziowej (synovial membrane hemorrhage). Stężenie antagonisty receptora interleukiny 1 w płynie stawowym (szacowane przy pomocy mysiego przeciwciała antagonisty receptora antyinterleukiny-1) wzrosło po leczeniu ACS.
ORTHOGEN Veterinary GmbH
Graf-Adolf-Str. 41
D-40210 Düsseldorf
T +49 (0)211 38 700 50 | F +49 (0)211 38 700 51 info@irap.de | www.irap.de
Wnioski i znaczenie kliniczne:
Wyniki przeprowadzonego badania wykazały, że nastąpiła znaczna poprawa kliniczna i histologiczna w chorobie zwyrodnieniowej stawów u koni leczonych ACS w porównaniu z grupą, której podawano placebo.
Na podstawie otrzymanych wyników można stwierdzić, że dalsze kontrolowane testy kliniczne mające na celu ocenę tej metody leczenia są jak najbardziej zasadne, zaś badanie mechanizmów działania ACS powinno być prowadzone równolegle.
David D. Frisbie, DVM, PhD; Christopher E. Kawcak, DVM, PhD; Natasha M. Werpy, DVM; Richard D. Park, DVM, PhD; C. Wayne McIlwraith, BVSc, PhD
